Ligt Er Flan Op De Mont Blanc?

Dat gletsjers smelten stemt ons allen droef te moede, maar als er flan op de Mont Blanc ligt kan die wat mij betreft niet snel genoeg weggespoeld worden. Ik ben bang dat een programma met een teveel aan holle vrolijkheid  zo’n sterk vacuüm  in een mensenhoofd kan veroorzaken dat de kans op een implosie niet denkbeeldig is. Vooral om 18.00 u en op VTM. Ik herbekeek een aflevering van Ligt Er Flan Op De Mont Blanc?, de winterversie van het al even jofele Is Er Wifi Op Tahiti?, om 10 uur ’s morgens, uitgeslapen en welgemutst, via de tv-gids. Handig die service, maar toch ook weer niet, want op commerciële zenders werkt daar de fast forward niet. Je moet de reclameblokken uitzitten. Zo kwam ik te weten welk pilletje helpt tegen vaginale schimmelinfecties. Er zijn dus ergere ongemakken, zoals Flan op de Mont Blanc. Niels Destadsbader verzamelt twee panels met telkens 3 nogal bekende Vlamingen die allen op een of andere manier schatplichtig zijn aan VTM. Een andere reden kan ik niet bedenken waarom sommige tv-coryfeeën hier opdraven. De panels proberen twee gewone Vlamingen aan de hoofdprijs te helpen, een skivakantie met alles erop en eraan (wellicht in de bergen en in de sneeuw). Het programma begint met een beeld van De Stadsbader die ruim een halve minuut wacht eer hij het woord tot ons richt, zo buitengewoon enthousiast en luidruchtig is het publiek nog voor daar aanleiding toe geweest is. Dat wekt scepsis. Daarna volgt de obligate small talk met de kandidaten, deze keer Leen en Kevin. Leen uit de buurt van Geeraardsbergen, een gebrilde juf op wie een van de leerlingetjes verliefd is, zij heeft een heel creatieve man die haar op ski’s ten huwelijk heeft gevraagd en “zelfs een filmpje gemaakt en al”.

Aan de andere kant Kevin, een vijfentwintigjarige ronde en vrolijke homo uit Meulebeke, edelsteenpuist onder de lip en net getrouwd met een rijpere man die al een kind heeft uit een vorig huwelijk. “Ik ben dus eigenlijk een aangetrouwde bompa”, de geestigste opmerking van het hele programma dat voor het overige gevuld wordt met spelletjes die aan Club Med, scoutskampen of bonte avonden in bejaardenhomes ontleend zijn. “BV Glacé”, “Hoorverwarmers” en “Wie Het Eerst Likt Heeft Het Geflikt”, een greep uit de titels van de spelronden. Het is mij een raadsel hoe ook B.V.’s met wie ik het hoog op heb zich hier geheel verliezen in al te geestdriftig gehol, gehos, gestruikel en getier. Ik doe zelf wel eens fanatiek mee aan kwisjes, Pictionnary op Oudejaarsavond. De vrouwen tegen de mannen en de vrouwen spelen altijd vals. Dat gebeurt uitsluitend in besloten familiekring, zonder camera’s in de buurt, alle smartphones worden in beslag genomen. In de studio van Flan Op De Mont Blanc blijkt echter alle gène zoek. Ach, het is wel geestig natuurlijk om Bieke Ielegems met een koptelefoon met loeiende tirolermuziek op, keihard en overdadig artikulerend in het Antwerps te zien en horen roepen “ONNOZEL MANNEKE”, terwijl Peter Van Asbroeck, die het woord moet raden (ook met een koptelefoon op) en alleen weet dat het over een Antwerps begrip gaat terugbrult “KA-THE-DRAAL”. Ene Bab Buelens, ster uit Familie en mij deswege onbekend, kreeg een groot masker met de foto van Olympisch Kampioene Nafi Thiam voor haar snoetje en moest raden wie ze voorstelde. Met de hulp van de anderen kwam ze er al gauw achter dat ze Belgische was, met Afrikaanse roots en een sportvrouw. Toen stokte het. “Vraag gelijk wat” riep de stadsbadmeester. Waarop Bab: “Eet ik graag frietjes?” Ja, Familie, het wemelt er van talent.