Ware Delicatessen

Op 17 december 2016, over deze onderwerpen: TV-columns door Carl Huybrechts
Ware Delicatessen

Dit is dus de laatste van het jaar, ik mag pas weer van de hoofdredactie in januari. Ik vernam dat dit blad dan op klein formaat komt. Maar wel met een even grote mond.

Ondertussen moeten wij elkaar 3 weken missen. Dat zal niet makkelijk zijn, al kunnen wij de tristesse wellicht verzachten met troosteten. Comfort food. Het is er de periode van het jaar voor, niemand kijkt u erop aan: kerstschransen en nieuwjaarsschrokken.

Lekker eten heeft voor mij, fundamentalistische Antwerpenaar, heel veel te maken met Limburg. Ah, wat word ik vaak verwend in uw gouw. In het weelderige decor van de bar van Da Lydia in Maasmechelen bijvoorbeeld en door de innemende en supergeestige Marco Cellini, een begrip aan de Maaskant. Door de familie Giacomazza in La Botte in Genk, als ik chef Peppe (Njam) zie loopt het water mij vanzelf in de mond, waar blijft die ster? Voor heerlijke spaghetti met olijfolie, gefruite knoflook en wat zeevruchten, simpel maar een feest,  één adres : La Posta in de Vennestraat in Winterslag. De beste pizza’s van heel Limburg, wat zeg ik, van heel de wéreld, worden door Santi gemaakt aan de Koolmijnlaan in Helchteren. Santi is een Spanjaard. Voor alle Italiaanse lezers een gemeenschappelijke hartaanval krijgen,  Santi’s vrouw is een Italiaanse (een gewaagd gemengd huwelijk) het basisrecept voor die toppizza’s komt wellicht van haar.  Ik hou op want de Pavlov-reflex begint te werken.

Ik keek ter voorbereiding van ons eigen kerstdiner naar Ware Delicatessen op Vier met chef Bart Desmidt, want het ging over truffels. Vergeet het overigens maar dat de Fransen iets van truffels kennen, de Italianen dát zijn de echte connoisseurs. Ze weten ook alle plekjes te vinden waar dat culinaire goud in de grond zit, ze hebben er ook altijd op voorraad, maar over de herkomst en invoer geldt de omerta . Bart De Smet bevestigde iets wat ik ook al in Limburg heb opgestoken. Echte truffelolie bestaat niet. Truffels laten zich niet in een flesje vangen. Aan olie die naar truffels proeft zijn synthetische smaakstoffen toegevoegd, nulla di naturale.

Maar voor we aan tafel gaan moeten we nog even afzien, de hersenen pijnigen, met Het Groot Dictee, vanavond op Canvas. Het wordt gepresenteerd door Philip Freriks en door een Vlaming. Vroeger Martine en nu Freek Braeckman. Al vind ik Freek een beetje saai, ik ben toch blij dat hij erbij is want van wat Freriks voorleest begrijp ik doorgaans maar de helft. Geldt dat gutturale geschraap en gegorgel écht als norm in de Hollandse Randstad? ’t Zal dus weer wachten zijn op Freek om wat te kunnen opschrijven. In De Afspraak had Bart Schols het over het dictee met Saskia De Coster, gevierd auteur. De Coster, licentiate in de Germaanse talen en master in de literatuurwetenschap, scoorde zelf 7 jaar geleden vrij goed in het Groot Dictee. Ze was toen één van de betere prominenten met slechts 14 fouten. Toch zei ze aan Schols: “taal is meer dan de hekken die wij er omheen zetten. Eigenlijk is spelling niet belangrijk.” Saskia ! Weet je wel hoeveel moeite de hoofdredacteur en ikzelf ons getroosten om deze column spelfoutloos gedrukt te krijgen? Hoeveel uren wij aan de telefoon hangen, verwikkeld in taalkundige discussies? En u weet hoe mensen zijn, als de teugels gevierd worden is er geen houden meer aan.

Ik gaa alvast inkoopen doen, want mijn fammillie uit Limburch komt volgende week n paar keer eeten, en ik mout die mensen goet verzorgen. Feine feesten alemaal.

Hoe waardevol vond je dit artikel?

Geef hier je persoonlijke score in
De gemiddelde score is