Terzake

Als je naar Terzake kijkt kan je geluk of tegenslag hebben.

Ofwel presenteert Annelies Beck het duidingsmagazine, ofwel Kathleen Cools. Annelies komt fris en vriendelijk de huiskamer binnen, ze stráált. Ook als ze iemand genadeloos roostert is ze zo charmant dat zelfs het slachtoffer haar dat niet kwalijk neemt. Kathleen Cools, dat is andere koek. Als Kathleen glimlacht is dat de glimlach van de prefect die je bij de schoolpoort van het college begroet. Je weet dat er wat zwaait, Dante fluistert in je oor ‘laat varen alle hoop, gij die hier binnentreedt’. De aanpak van Cools oogt medogenlozer dan die van Beck. Cools leest de vragen voor die vooraf zijn opgesteld en luistert niet naar de antwoorden. De wanhopige gast wil tot een gesprek komen, argumenteren, oogcontact zoeken met degene die de executie voltrekt, maar dat lukt nooit. Dat komt omdat Cools minder zeker van haar stuk is. Ze houdt zich krampachtig aan het boekje, als ze niet van het scenario afwijkt kan ze niet uitglijden. Ze kijkt na al die jaren ook nog steeds naar de camera alsof die elk moment kan ontploffen, of door een terrorist bemand wordt. Kathleen ziet af in de studio.

Eerder deze week deed ze een interview met Sander Van Hoorn, NPO-correspondent in Beiroet, die zich ergens in het Midden Oosten op een veilige plek had opgesteld.

Kathleen, links in beeld, zei dat er weinig beelden binnenkwamen uit IS-hoofdstad Raqqa en wilde vragen of er daar nog wel journalisten aanwezig waren. Van Hoorn, rechts op het scherm, zocht iets in zijn broek en begon midden Kathleens vraag te wauwelen. De blik van Kathleen stond nu helemaal op vertwijfeling. “Hoor je me wel Sander?” Die zei ineens heel luid “Ja, met Sander Van Hoorn”. Kathleen haalde opgelucht adem, maar Sander viel stil. Hij toverde een mobiele telefoon tevoorschijn. Kathleen: “Sander je bent op uitzending”, Sander: “Ha, je viel weg!” Kathleen weer “Sander je bent in de uitzending”. Sander, nu tegen zijn telefoon : “Ja, dan hangen jullie op. Wat slim!” Toen schoot Kathleen Cools in de lach. Het haalde de spanning er wat af. Ze zei, zoals vele presentatoren dat doen wanneer er iets duidelijk misloopt “er loopt duidelijk iets mis”. Totaal overbodig want de meesten onder ons hebben dat wel door. Beter ware geweest: “’t Is vroeg donker zeg in Beiroet. Dag Sander, fijn om je nog eens gesproken te hebben.”